Βιοϊατρικός Βελονισμός Ανακούφισης από Αυχενικό Σύνδρομο


 Mε τον όρο αυχενικό σύνδρομο εννοούμε μια σειρά κλινικών ενοχλήσεων και συμπτωμάτων που ανησυχούν τον ασθενή, είτε λόγω της χρονικής διάρκειας τους είτε λόγω της έντασης τους και της ποικιλομορφίας τους.

Για να επιτύχουμε  μια αποτελεσματική θεραπευτική προσέγγιση πρέπει πρωταρχικά να γίνει διαφορική διάγνωση των αιτιών που προκαλούν το αυχενικό σύνδρομο.

Αυχενικό σύνδρομο μια σειρά κλινικών ενοχλήσεων και συμπτωμάτων μεγάλης χρονικής διάρκειας και έντασης που οδηγούν ασθενείς σε αναζήτηση ιατρικής βοήθειαςΤο αυχενικό σύνδρομο αποτελεί ένα από τα πλέον συχνά αίτια πόνου που οδηγούν τον ασθενή στον ιατρό για βοήθεια ( σχεδόν 10% του πληθυσμού), με συμπτώματα που ποικίλλουν: από πόνο στον αυχένα που μπορεί να αντανακλά είτε στο κρανίο (αυχενογενής κεφαλαλγία) είτε στον ωμο-βραχίονα (αυχενοβραχιόνιο σύνδρομο).

O πόνος διαρκεί από λίγες ημέρες ως και εβδομάδες ή μήνες, ενώ ο ασθενής αναφέρει πόνο κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων ανατομικών κινήσεων, αλλά και στην ηρεμία το βράδυ, με συνέπεια την αϋπνία.

O ασθενής μπορεί να παραπονεθεί για ζάλη, ίλιγγο, απώλεια της ισορροπίας, μούδιασμα, αίσθηση βάρους, μυϊκή αδυναμία και κόπωση που  επιδεινώνεται λόγω της αποφυγής κίνησης εξ αιτίας του πόνου.

Αίτια Πρόκλησης Αυχενικού Συνδρόμου

  1. Αλλοιώσεις των μεσοσπονδύλιων δίσκων που εμφανίζονται σε όλες τις ηλικίες αλλά πρωτίστως στις μεγαλύτερες ηλικίες συχνά με κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου στον αυχένα που δημιουργείται συνήθως από παρατεταμένα μικρά φορτία που ασκούνται επί του αυχένα ή πολύ μεγάλο φορτίο με απότομη εφαρμογή μεγάλων δυνάμεων, όπως σε τροχαίο ατύχημα, σε αθλητικές κακώσεις ή από προσπάθεια στήριξης φορτίου στο κεφάλι ή στον αυχένα.

H κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου μπορεί να προκαλέσει νευρολογικά προβλήματα και αυχενική μυελοπάθεια.

Mετά την ηλικία των 40 ετών, ο μεσοσπονδύλιος δίσκος χάνει σταδιακά το ύψος του με αποτέλεσμα ο χώρος μεταξύ των σπονδύλων να ελαττώνεται, οπότε δημιουργούνται συνθήκες ανάπτυξης οστεοφύτων -«αλάτων»- και σπονδυλαρθρίτιδας προκαλώντας πόνο στον αυχένα.

  1. Μυϊκά αίτια ως συχνότερη αιτία αυχεναλγίας στους νέους συνήθως από πολύωρη λάθος στάση της κεφαλής και του αυχένα – όπως συμβαίνει όταν το άτομο είναι συνεχώς προσκολλημένο στον υπολογιστή ή στο κινητό τηλέφωνο – προκαλώντας έτσι ευθειασμό της αυχενικής μοίρας και απώλεια της φυσιολογικής θέσης, λόρδωση του αυχένα, έχοντας ως αποτέλεσμα την πρόκληση πόνου με χρόνιο χαρακτήρα συνήθως.
  2. Yποβόσκουσα σοβαρή πάθηση όπως αγκυλοποητική σπονδυλαρθρίτιδα, ρευματικά νοσήματα, διάφορες κακοήθειες, η ημικρανία και οι παθήσεις του λαβυρίνθου.

Κρίνεται απαραίτητο κάθε ασθενής, ανάλογα με την περίπτωση, να διερευνηθεί εργαστηριακά δηλαδή ακτινολογικά, τομογραφικά ή με μαγνητικές, υπερηχογραφήματα, ηλεκτρομυογραφήματα, αιματολογικές εξετάσεις και καλή κλινική εξέταση, ώστε να εξακριβωθεί ότι δεν υπάρχει άλλη αιτία.

Tα θεραπευτικά μέσα είναι η φαρμακευτική αγωγή, φυσιοθεραπεία και η χειρουργική αντιμετώπιση, ενώ θεραπευτική επιλογή αποτελεί και ο Iατρικός Bελονισμός, ο οποίος ασκείται μόνο από εξειδικευμένους ιατρούς, είναι ανώδυνος, παντελώς ακίνδυνος και ασφαλής βοηθώντας στις πιο απλές περιπτώσεις, είτε οξείες είτε χρόνιες, διότι συντομεύει τον χρόνο ανάρρωσης, ανακουφίζοντας τον ασθενή, τόσο μέσω της αναλγησίας όσο και με την βελτίωση / αποκατάσταση της κινητικότητας που επιτυγχάνει με την μυοχαλάρωση.

O Iατρικός βελονισμός εφαρμόζεται με ένα εξατομικευμένο πρωτόκολλο με στοχευμένο συνδυασμό βελονιστικών σημείων με διάρκεια θεραπείας 30 λεπτών ενώ ο αριθμός των απαιτούμενων συνεδριών κυμαίνεται από 6 έως 12, ανάλογα με την φύση του προβλήματος και την χρονιότητα.

Αμέσως μετά την πρώτη συνεδρία συνήθως εφαρμόζεται ωτοβελονισμός με ημιμόνιμες βελόνες, με σκοπό την συντήρηση και αύξηση του θεραπευτικού αποτελέσματος.

O Ιατρικός Βελονισμός χρησιμοποιείται εδώ και 2.500 χρόνια και προφέρει:

α) Aνακούφιση από τον πόνο, το οίδημα και την φλεγμονή μέσω των ενδορφινών και της ενδογενούς κορτιζόνης που παράγονται κατά τον βελονισμό.

β) Mυοχαλάρωση και βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων μέσω των μυοχαλαρωτικών ουσιών που παράγονται.

γ) Hρεμία μέσω των ηρεμιστικών ουσιών που παράγονται, την οποία ο ασθενής έχει απωλέσει λόγω του πόνου και της ανησυχίας του, για το πρόβλημα  υγείας του.

Κωνσταντίνος Κουσκούκης, Καθηγητής Δερματολογίας – Νομικός – Πρόεδρος της Ιπποκρατείου Ακαδημίας Ιαματικής Ιατρικής – Πρόεδρος Παγκόσμιας Ακαδημίας Κινεζικής και Συμπληρωματικής Ιατρικής


y-o.gr

Σχόλια